лоснится графитовым блеском озеро на закате,
под занавес знойного дня;
цвет шалит с многоликою тенью,
а света все меньше и меньше; густеет тьма,
с другого берега, от сырого леса,
зябкой дымкой тумана воздух разводя;
и чернота все глубже,
пейзаж вдруг сожмется,
как лоно – чтоб враз податься, принять, раздвинувшись мягко,
нас, среди травы, так занятых друг другом
на цветном полотенце

jezioro w łasce grafitowego blasku, przed zmierzchem,
u schyłku upalnego dnia;
wieloraka gra cieni i barwy,
i światła jedynie ubywa; gęstnieje mrok
od linii lasu na przeciwległym brzegu
napełniając powietrze chłodnym dymem mgieł;
czerń sięga coraz głębiej
i stula się pejzaż
jak płeć — by naraz się poddać, rozchylić miękko i objąć
nas, zajętych sobą, na rzuconych w trawie
kąpielowych ręcznikach